Het spijt ons allen zeer dat we moesten afscheid nemen van Marleen.

Drie jaar lang heeft Marleen moedig gevochten tegen haar ziekte. Alleen diegenen die het mee maken, weten echt hoe zwaar die lijdensweg is. Zij liet dat niet merken aan de buitenwereld. Zij gaf de moed niet op en besliste deel te nemen aan de komende gemeenteraadsverkiezing. Het kwam haar toe dat te doen als lijsttrekker. Het mocht niet zijn.

Marleen is opgegroeid in een gezin dat volledig was ingebed in de brede stroom van de Vlaamse Beweging. Dat zij het Vlaams Blok / Belang koos voor haar politieke actie lag voor de hand. Zij was pas dertig wanneer zij in 1995 in de Gemeenteraad van Kontich kwam. Er bestaat geen opleiding voor dit soort werk. Je moet jezelf uitvinden als gemeenteraadslid. Je moet op zoek naar informatie bij de verschillende gemeentelijke diensten. Je moet heel veel teksten lezen. Je moet voortdurend standpunten innemen en argumenteren. En spreken in het openbaar en het debat aangaan met politieke tegenstanders. Marleen maakte zich dat alles eigen, op zo’n wijze dat iedereen, ook de politieke tegenstander, het er mee eens is dat zij een zeer goed en zeer actief gemeenteraadslid was. Zij had bovendien een natuurlijke gave om vlot met mensen om te gaan. Met haar spontane vriendelijkheid maakte zij gemakkelijk goede contacten met iedereen.

In 2005 werd zij verkozen als volksvertegenwoordiger in het Vlaams Parlement. “Leefmilieu” werd haar belangrijkste aandachtspunt. Het was de keuze van haar hart. Ook hier zette zij zich volledig in en werd nadien nog tweemaal herkozen.

Een samengaan van hard werk en natuurlijke gaven bezorgden haar een mooie politieke loopbaan. Een hoogtepunt was de gemeenteraadsverkiezing van 2006. Als lijsttrekker kreeg zij niet minder dan 1365 voorkeurstemmen van de Kontichse bevolking. Een schitterend resultaat.

Zo gaat het in het leven: soms zit men op een berg, en soms in een dal. Het cordon bracht de partij in een dal. Op dat moment is het besef dat men vecht voor een rechtvaardige zaak, een uitstekende prikkel om door te zetten. Dat de verdere ontvoogding van Vlaanderen en de zorg voor eigen mensen een rechtvaardige zaak is, daar heeft Marleen terecht nooit aan getwijfeld en daar heeft zij zich voor ingezet.

Wij delen in het verdriet van de familie.

Vlaams Belang
Afdeling Kontich - Waarloos